De Limes fietsroute volgt in grote lijnen de vroegere noordgrens van het Romeinse Keizerrijk, van de Noordzee tot aan de Zwarte Zee (Limes is latijns voor Grens). Resten van de Limes en de bijbehorende verdedigingswerken zijn op veel plaatsen nog tastbaar aanwezig. Deel 3 is een voortzetting van de twee delen, die de fietser dwars door Europa hebben geleid naar het Hongaarse Gyula, dichtbij Roemenië. De route doorkruist Transsylvanië met een grote boog oostwaarts over de Draculapas naar de beroemde kloosters van de Bukovina en leidt door Moldavië naar de Donaudelta. Na 1280 kilometer eindigt de route in de Romeinse havenstad Tomis, het huidige Constanza. In Roemenië krijgt de route een totaal ander karakter. De vlakke Puszta van Hongarije maakt plaats voor bergketens van de Karpaten, met enkele passen tot 1250 meter hoogte.
Na ruim 92 kilometer vinden we, na enig zoekwerk een motel, tot onze grote schrik is het al 19.00 uur en de klok moet nog worden verzet. Het motel is redelijk, de douche is natuurlijk koud zoals altijd. We kunnen er ook eten en strijken neer op het terras aan het water, gezellige muziek op de achtergrond. Maar dan gebeurt er achter ons wat vreemds. Een grote groep zigeunerachtige types komt zeer dreigend binnen, ze hebben onenigheid en de spanning stijgt en de hoeveelheid mensen ook. In korte tijd wisselt het gezelschap van diverse enge types, er wordt veel getelefoneerd, dreigend naar elkaar gekeken en dan verdwijnt de hele groep. Evan later duikt het hele gezelschap weer op, met nog meer mensen en dan na veel gedoe verdwijnt alles even snel als het kwam. De hotelbaas beukt daarna zijn frustratie weg tegen de reling van het terras, we denken dat hij is overvallen. En dan is het stil en wordt ons eten gebracht. Hopelijk staan onze fietsen er morgen nog, er is wel een agressieve herdershond naast gelegd. Wij willen hier morgen zo snel mogelijk weg, het is hier doodeng en we worden er allebei erg onrustig van.
De hitte is hier niet normaal meer en Han heeft er veel last van, het kost teveel energie, het is dik 45 graden en we besluiten om na 60 kilometer te stoppen. Morgen wordt het nog warmer hebben we zojuist gehoord.
We komen een Pool tegen op de fiets, hij vindt het ook te warm, maar hij fietst nog wel verder.
Tegen de middag zijn we al door ons water heen, bij een politiebureau staat een agent en ik loop met de lege bidons naar hem toe en vraag om water. De agent loopt heel gewichtig met macho stappen het bureau binnen en ik huppel er in mijn fietsbroek achteraan. Binnen komt er een kantoorklerk naar ons toe en de agent legt uit dat ik water wil, de klerk wil eerst weten waar ik vandaan kom. De klerk gaat een ander kantoor binnen en dan komt de bureauchef, hij kijkt mij aan en knikt naar de klerk dat het goed is, die zegt het vervolgens weer tegen de agent en dan kan ik onze lege bidons vullen met ijskoud water. Zo liggen hier dus nog steeds de machtsverhoudingen.
De koning van de soepen heet Ciorbă de burtă (penssoep), we eten het onderweg en het is lekker, het wordt geserveerd met grote klodders zure room en een hete groene peper.
In een dorpje vinden we een soort camping, een veldje met een oud mannetje en twee koeien. Het is heel stil en erg afgelegen, de douche hangt buiten aan de muur en er staan enkele picknicktafels. Dit wordt even onze plek, hopelijk koelt het binnenkort wat af.
Het koeienmannetje verschijnt al weer vroeg met zijn twee koeien op de campingweide. Hij is heel nieuwsgierig en gaat op zijn stok leunend naar ons staan staren en kijkt wat we allemaal aan het doen zijn. Han zegt:"zo kunnen we vast wennen aan India, want daar schijnen ze dat ook te doen, maar dan met tientallen tegelijk".
De kleine hooibergjes staan in het zachte ochtendlicht, goed fotolicht. De hanen kraaien en de honden verschaffen zich een plekje in de flauwe ochtendzon, ze kunnen eindelijk uitrusten van hun nachtelijk geblaf. Het is altijd mooi om de zon op te zien komen, we zitten al vroeg op de fiets en het is nog koel. Om 10.00 uur hebben we er al 50 kilometer opzitten, maar we moeten nog een flinke pas over en dan belooft het Limes boekje 2 hotels.
Op de top van de pas drinken we wat en al snel strijken hier 2 jongens neer van een jaar of 20. Ze bekijken onze fietsen en overleggen veel en meteen hebben we er allebei een vreemd gevoel bij. We zeggen tegen elkaar, rare gasten en oppassen geblazen, onze pasop reisintuïtie zegt dat. De jongens bestellen drinken en wij gaan aan de afdaling beginnen en onmiddelijk daarna fietsen de jongens zwijgend naast ons, het voelt niet goed en de afdaling gaat dwars door dichte bossen. We stoppen en laten ze even voorbij gaan en halen onze zakmessen uit de achtertassen en doen deze uitgeklapt in de stuurtassen. Het is alsof die jongens het voelen, ze gaan er als een haas vandoor en we zien ze niet meer terug en dalen in volle vaart af. We worden veel gewaarschuwd onderweg en dat is vaak zo met onze fietsreizen, maar hier voelen we dat we echt steeds op onze hoede moeten zijn.
Die hotels die we op het oog hebben zitten bomvol, want er is een driedaags juli festival in Cămpeni, het plaatsje zit vol mensen en morgen is het kippetjesdag. Dit verzinnen we niet zelf, maar dat horen we van een Roemeens echtpaar uit Galati. Kippetjesdag betekent dat morgen jonge vrouwen en jonge mannen uit de dorpen hier komen om een partner te zoeken. En aangezien Han al een Hen heeft is het misschien ook maar beter om hier niet te blijven. Er is nog een hotel 30 kilometer verderop, alleen die kerel wil ons niet in zijn hotel hebben. We mogen ons tentje opzetten op een weiland ernaast en net als alles uitgepakt en opgezet is komt hij kijken en zegt dat we direct weg moeten, wat een klootzak! We pakken ons boeltje weer op en fietsen verder, we zien vandaag niet alleen de zon op, maar ook onder gaan tijdens het fietsen. Na nog 7 kilometer vragen we aan een boerin of we daar ons tentje op mogen zetten en na wat overleg met haar man mogen we in de groentetuin naast de schapen en tussen de honderden bijenkassen staan. Er staat dan 127 kilometer op de teller.
De Limesroute hebben we vandaag even verlaten, we stranden in het plaatsje Turda, we willen hier morgen een zoutmijn bekijken en daarna naar de kloof fietsen en we willen vooral weer een keer lekker douchen en onze kleren wassen.